Urodził się 7 lipca 1904 w Toninie, zmarł 26 kwietnia 1968 w Kłodzku.
Polski wioślarz, medalista olimpijski, z zawodu bankowiec, pod koniec życia zakonnik.
Całą karierę sportową związał z Bydgoskim Towarzystwem Wioślarskim, którego barwy reprezentował do 1935. Zdobył cztery tytuły mistrza Polski (1926 w czwórce ze sternikiem, 1929 w czwórce bez sternika, 1933 i 1935 w ósemce), ponadto miał na koncie osiem srebrnych i dwa brązowe medale mistrzostw Polski.
Był również dwukrotnym brązowym medalistą mistrzostw Europy (1926 w Lucernie w czwórce ze sternikiem i 1929 w Bydgoszczy w czwórce bez sternika). Startował na mistrzostwach Europy również w 1931 w Paryżu (gdzie ósemka odpadła w półfinale) i w 1933 w Budapeszcie.
Wraz z Franciszkiem Bronikowskim, Edmundem Jankowskim, Bernardem Ormanowskim i sternikiem Bolesławem Drewkiem zdobył na igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie w 1928 pierwszy medal olimpijski w historii polskiego wioślarstwa – brąz w czwórce ze sternikiem.