Urodzony 9 grudnia 1907 w Łukowie, woj. lubelskie, jako syn Michała i Heleny Michaliny Żyszkowskiej. Zmarł 12 lutego 1985 w Londynie.
Polski wioślarz, architekt, oficer wywiadu wojskowego, kawaler Orderu Virtuti Militari, spadochroniarz Akcji Kontynentalnej.
Za projekt stadionu kolarskiego uzyskał dyplom magistra inżyniera. Po studiach prowadził praktykę architektoniczną. Projektował między innymi: wnętrza okrętów MS Piłsudski i MS Batory.
Karierę wioślarską rozpoczął w połowie lat dwudziestych w AZS Warszawa. Barwy klubu reprezentował do 1931 roku. Był sternikiem wioślarskim, uczestnikiem trzech olimpiad. W Amsterdamie 1928 zajął 4. miejsce w wyścigu ósemek. Podczas igrzysk w Los Angeles 1932, gdzie zdobył dwa medale olimpijskie: srebrny w dwójce ze sternikiem i brązowy w czwórce ze sternikiem. Startował także w Berlinie 1936, ale bez sukcesów. Zdobył srebrny medal w Mistrzostwach Europy w Budapeszcie w 1933 w dwójce ze sternikiem. Był pięciokrotnym wicemistrzem Polski.
Uczestnik kampanii wrześniowej 1939. Po wielu przygodach (zagarnięcie przez Armię Czerwoną, więzienie) przez Węgry, Rumunię przedostał się do Francji a potem do Anglii.
Walczył w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich w Tobruku. Jako polski oficer wywiadu Inteligence Service, został zrzucony na Bałkanach i objął w Grecji placówkę „Deen” przygotowując lądowanie brytyjskiej Drugiej Brygady Spadochronowej (rejon Lianokkladi). Po wojnie przez krótki okres czasu był w Polsce, póżniej pozostał na emigracji w Anglii. Ożenionił się ze Stanisławą z Bekerów i miał dwie córki.
Zmarł w Londynie 12 lutego 1985 roku, ale spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w grobie rodzinnym Skolimowskich wraz z ojcem, matką i braćmi.
