Urodził się 6 sierpnia 1927 w Bydgoszczy. Zmarł 25 września 1999 w Warszawie.
Polski wioślarz, dwukrotny brązowy medalista olimpijski (1952, 1960) i pięciokrotny medalista mistrzostw Europy.
Pierwsze powojenne Letnie Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 1948 roku w zniszczonym podczas wojny Londynie, który dopiero zaczął odzyskiwać dawny majestat. Wiele reprezentacji zrezygnowało ze startu w Igrzyskach – kilka nawet w samym dniu ich rozpoczęcia. Nasz kraj wystawił skromną reprezentację 37 zawodników, wśród których nie znalazł się jednak żaden wioślarz. Jedyny medal dla Polski zdobył w boksie Aleksy Antosiewicz – wywalczył brąz.
Zwany przez kolegów „Tojo”. Oprócz Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego, gdzie pobierał pierwsze wioślarskie nauki, startował w barwach AZS-ów Bydgoszcz, Szczecin i Warszawa.
Na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach 1952 i Rzymie 1960 sięgnął po brązowe medale, w Melbourne 1956był czwarty. Dwukrotnie był chorążym polskiej reprezentacji olimpijskiej (w 1952 i 1960).
Mistrz Europy w 1955, wicemistrz w 1952 i 1954, brązowy medalista w 1956 i 1959. Zdobył cztery medale akademickich mistrzostw świata, a także odniósł dwa triumfy w regatach o „Diamentowe wiosła” w Henley nad Tamizą w 1955 i 1956. 19 razy wygrywał mistrzostwa Polski w jedynkach, dwójkach podwójnych, czwórkach i ósemkach.
Na początku 1952 otrzymał tytuł mistrza sportu[3].
Po zakończeniu sportowej kariery przez wiele lat wykładał na AWF w Warszawie, był trenerem kadry i kierownikiem wyszkolenia PZTW. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach
Eleanor Harris (Amerykanka, 1901-1942)
